Wołanie o Mesjasza!

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Od 17 grudnia rozpoczynamy drugą część Adwentu i zapraszam Was, abyśmy w tej drugiej części Adwentu wspólnie rozważali Boże słowo. Nie będziemy się jednak koncentrować na czytaniach mszalnych tego okresu, chciałbym, abyśmy zaczerpnęli ze skarbnicy liturgii Kościoła rzymskiego i rozważyli tak zwane “Wielkie Antyfony O”. Czym są te antyfony? Znajdziemy je w brewiarzu, w wieczornej modlitwie Kościoła – nieszporach, przed Pieśnią Maryi – Magnificat. Możemy je również usłyszeć w liturgii Eucharystii, w tych dniach, jednak w nieco skróconej wersji, skróconej formie i z lekkim przestawieniem kolejności. W naszych rozważaniach skoncentrujemy się na wersji z nieszporów – nad tą kolejnością i nad takim tekstem, jaki jest podany w nieszporach. Siedem antyfon, które są dziełem literackim, muzycznym, a przede wszystkim teologicznym, utkane zostały z tekstów Starego Testamentu i są intensywnym wołaniem Kościoła o przyjście Mesjasza. Każda z nich rozpoczyna się od użycia jednego z mesjańskich tytułów: “O Adonai”, “O Mądrości”, “O Korzeniu Jessego”, “O Kluczu Dawida”, “O Wschodzie”, “O Królu”, “O Emmanuelu”, a wyśpiewanie ich w ramach przygotowania do Bożego Narodzenia wskazuje, że wszystkie one znalazły wypełnienie w osobie Jezusa Chrystusa. Zauważmy, że każda antyfona rozpoczyna się od wołacza “O!”, który wskazuje na intensywność wezwania, na zaangażowanie wołającego, autentyczne pragnienie o to, aby spełniło się to, czego wzywa. Tu jest akcja, tu jest intensywne wołanie Kościoła, tu jest życie – Kościół już nie może się doczekać na swojego Mesjasza, na Jego przyjście. Zapraszam Was, abyśmy w kolejnych dniach wspólnie rozważali to słowo, te antyfony; abyśmy wspólnie wołali o to, aby przyszedł nasz Mesjasz – Jezus Chrystus. Zapraszam Was do wspólnego rozważania.