Zapraszamy do sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej na nabożeństwo Nieustannej Nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy w każdą środę o godzinie 18.00. Po nabożeństwie odprawiana jest Msza Św. w intencjach zbiorowych.

 

Nieustanna Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Ci, którzy kochają Maryję, nazywają Ją Matką. Można powiedzieć, że nie potrafią nazywać Jej w inny sposób, gdyż ona zrodziła nas do życia na Kalwarii, ofiarowując swego Syna dla naszego odkupienia

Św. Alfons Liguorii, Uwielbienia Maryi

Muszę wrócić tu do czasów mojej młodości, kiedy w czasie wojny, podczas okupacji naszego kraju przez nazistów, mieszkałem w Krakowie i pracowałem jako robotnik w fabryce. Wiele razy, wracając po pracy do domu, wstępowałem do waszego kościoła w Krakowie, gdzie znajdował się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. (…) Te przeżycia głęboko utkwiły mi w sercu. (…) I dziś, chcę gorąco podziękować Matce Bożej Nieustającej Pomocy za okazywaną mi zawsze “nieustanną pomoc” w trudnych momentach życiowych, ośmieliłbym się nawet powiedzieć, że w każdym trudnym momencie.

Wszystkim, którzy z wiarą i ufnością oddają cześć Matce Bożej Nieustającej Pomocy – z serca błogosławię.

Jan Paweł II – Rzym 1984 r.

Jednym z najbardziej znanych wśród chrześcijan wezwań odnoszących się do Matki Bożej jest wezwanie “Nieustająca Pomoc”; zwłaszcza wśród najbardziej smutnych i potrzebujących, którzy odczuwają szczególnie wielką potrzebę miłości i opieki. Oryginał obrazu Nieustającej Pomocy jest wschodnią ikoną przedstawiającą Matkę Bożą Bolesną. Ikona ta została namalowana, aby pobudzać naszą nadzieję i ożywiać naszą modlitwę. Jej duchowe przesłanie jest ważniejsze od jej artystycznego piękna.

Ikona jest czymś więcej niż tylko pamiątką osób czy wydarzeń. z historii. Ikona Nieustającej Pomocy, przypominając osoby Jezusa i Maryi w obliczu Męki, w szczególny sposób czyni obecną w naszym życiu Tajemnicę Odkupienia w Chrystusie i wstawiennictwo Maryi za tymi, którzy podążają śladami Jezusa. Nieustająca Pomoc jest wizerunkiem Maryi, ale przede wszystkim jest obrazem Chrystusa Odkupiciela w ramionach Matki.

Ikonę tę można zrozumieć tylko poprzez wiarę i modlitwę. Spojrzenie Maryi jest spojrzeniem matki, która zna cierpienie i ofiarowuje swoją pomoc bez granic. Poprzez swoją powagę i czułość zaprasza nas Ona do przyjęcia woli Bożej, nawet wtedy, gdy spotykamy cierpienie i krzyż, i do ofiarowania naszego życia w służbie bliźnim, tak jak to uczynił jej Syn.

Chcę zaprosić Cię do modlitwy wraz z milionami chrześcijan, którzy codziennie kontemplują z wiarą Matkę Boga jako Dziewicę Cierpiącą i Nieustającą Pomoc dla ludzkości.

O. Juan Manuel Lasso de la Vega

Przełożony Generalny Redemptorystów

Rzym, 25 marca 1997

Z historii Nowenny

Kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy wiąże się ściśle z historią obrazu Matki Bożej pod tym samym tytułem. Obraz ten – pochodzący ze szkoły wenecko-kreteńskiej, najprawdopodobniej z przełomu XIV i XV wieku – zyskał większy rozgłos dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Po długich latach dyskretnej jego obecności w kościele i kaplicy augustianów w Rzymie, został on najpierw, z woli papieża Piusa IX, uroczyście wprowadzony do kościoła redemptorystów, w 1866 roku, a w roku następnym koronowany. Od tego czasu zaczęły również powstawać bractwa i stowarzyszenia, które wraz z rozpowszechnianiem kopii obrazu szerzyły również nabożeństwa ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1876 roku, zostało ustanowione święto Matki Bożej Nieustającej Pomocy a istniejące bractwa i stowarzyszenia włączono do powołanego przez Piusa IX Arcybractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Alfons. Działalność bractw została określona statutami, zatwierdzonymi przez Stolicę Apostolską, 2 lipca 1876 roku. Statuty te odwoływały się do nauki św. Alfonsa o pośrednictwie Matki Bożej i określały sposób istnienia i działania członków bractwa. Na pierwszym miejscu podkreślały one: “krzewienie z zapałem i miłością nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy”. Nabożeństwa te, kształtowane zgodnie z duchem przełomu XIX i XX wieku, krzewiły wśród wiernych ideał modlitwy nieustannej. Odbywały się one zazwyczaj po południu, w pierwszą niedzielę miesiąca, i obejmowały: modlitwę przed obrazem Matki Bożej, kazanie, odczytanie intencji brackich, wystawienie Najświętszego Sakramentu, litanie i uroczyste błogosławieństwo.

Wśród licznych nabożeństw ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy, krzewionych przez bractwa, największą popularność zyskała sobie Nowenna Nieustanna, odprawiona po raz pierwszy w 1922 roku, przy kościele redemptorystów pw. św. Alfonsa, w Saint Louis, w Ameryce północnej. Prężnie działające tutaj bractwo, pod przewodnictwem ojca Andrzeja Brona, gromadziło tysiące wiernych nie tylko na nabożeństwie niedzielnym, ale również w ciągu tygodnia, zazwyczaj w każdy wtorek. Nabożeństwa te nazwano najpierw Novendialia, a od 1927 roku przyjęła się nazwa Nowenny Nieustannej.

Już w 1930 roku Nowenna była odprawiana w tym kościele piętnaście razy w ciągu dnia (we wtorki), przy stale wzrastającym udziale wiernych. Przeszczepiona do krajów Europy i Azji, w pierwszej połowie XX wieku, zyskała sobie wielką popularność.

Na ziemiach polskich kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy wiąże się przede wszystkim z działalnością misyjną redemptorystów. Powstające tutaj bractwa organizowały nie tylko uroczyste obchody święta Matki Bożej Nieustającej Pomocy ale również tridua i nabożeństwa brackie, w pierwsze niedziele miesiąca. Do Tuchowa obraz został sprowadzony w 1899 roku, w tym też roku powstało tutaj bractwo, do którego na przestrzeni pierwszych dziesięciu lat zapisano ponad trzydzieści trzy tysiące członków. Obecnie jest on umieszczony w centrum ikonostasu redemptorystów, w kaplicy bocznej, przylegającej do prezbiterium od strony północnej. Pierwsza Nowenna Nieustanna na ziemiach polskich została odprawiona 23 stycznia 1951 roku w Gliwicach, w kościele redemptorystów pw. św. Krzyża. Następnie zaprowadzano ją w innych miastach, między innymi: w Krakowie, Słupsku, Sosnowcu, Opolu, Poznaniu i Wrocławiu. W Tuchowie pierwsza Nowenna została odprawiona 6 stycznia 1954 roku.

Od tamtych czasów Nowenna Nieustanna rozwija się w Polsce z wielkim powodzeniem i jest odprawiana, w blisko dwóch tysiącach kościołów naszej Ojczyzny. Zasadniczo układ tego nabożeństwa pozostaje niezmieniony, chociaż w dobie reformy soborowej wprowadzano w nim wiele zmian.

o. Stanisław Madeja CSsR

Odnowa Nowenny Nieustannej do Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Minęło osiemdziesiąt lat od powstania Nowenny Nieustannej w Saint Luis, w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. W Polsce natomiast, od dwóch lat, świętujemy złote jubileusze tego nabożeństwa, czyli 50-tą rocznicę ich powstawania (w Gliwicach, Krakowie i Tuchowie). W tym czasie Nowenna zyskała sobie wielką popularność nie tylko w Polsce ale i w innych krajach Europy, Ameryki i Azji. W tym samym czasie, prawie równorzędnie, dokonywała się w Kościele wielka reforma liturgiczna, podjęta przez Sobór Watykański II. W ten sposób również Kult Matki Bożej otrzymał odpowiednie uzasadnienie teologiczne i podstawy dla dalszego rozwoju. Podstawy te zawarte są przede wszystkim w dokumentach soborowych: w Konstytucji o liturgii, w Konstytucji dogmatycznej o Kościele oraz w dokumentach posoborowych: w adhortacji Marialis cultus, papieża Pawła VI, z 1974 roku, a ostatnio, w Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, z 2002 roku. Dokumenty te stanowią podstawę reformy liturgicznej i reformy nabożeństw: Do nich odwołuje się również podjęta odnowa nabożeństwa Nowenny Nieustannej.

Struktura odnowionej Nowenny Nieustannej

Biorąc pod uwagę powyższe wskazania, komisja liturgiczna przy zarządzie prowincjalnym redemptorystów, podjęła rewizję struktury nabożeństwa Nowenny Nieustannej oraz poszczególnych tekstów. Założenia posoborowej reformy kultu domagają się przede wszystkim liturgicznej inspiracji nabożeństw.

Nabożeństwo Nowenny Nieustannej zostało podzielone na trzy zasadnicze części:

I – Obrzędy wstępne, II – Czytanie Słowa Bożego i III – Zakończenie.

Obrzędy wstępne, podobnie jak to ma miejsce w liturgii, winny mieć charakter wstępu, wprowadzenia i przygotowania. Zmierzają one ku temu, by wierni połączyli się we wspólnotę, przygotowali się do słuchania Słowa Bożego i odpowiedzi na nie. Mogą się one rozpocząć śpiewem: O Maryjo witam Cię, inną stosowną pieśnią lub wezwaniami litanijnymi. Następnie wszyscy odmawiają modlitwę rzymską, której tekst został nieznacznie zmieniony. Usunięte zostały słowa, które mogły sugerować błędne rozumienie zbawczych zasług Jezusa Chrystusa w relacji do wstawiennictwa Maryi. Proponowane są również nowe wersje modlitw do Matki Bożej, któr_ czerpią inspirację z bogactwa modlitw maryjnych Jana Pawła n i nawiązują do treści obrazu Nieustającej Pomocy. Modlitwę kończy zwykle pieśń do Matki Bożej.

Święta celebracja słowa Bożego jest, zgodna z charakterem chrześcijańskiej pobożności a zarazem stanowi najwyższy wyraz czci względem Maryi (Dyrektorium n. 193). Wierni słuchając słowa Bożego powinni przyjmować je i strzec w swoim sercu z miłością, rozważać je w duszy, głosić ustami, wprowadzać w czyn i dostosowywać do niego całe swoje życie (Maria lis cultus, nn.17, 30; Wprowadzenie do lekcjonarza maryjnego, n. 10).

Zwyczajnie lektor odczytuje tekst Pisma świętego. Godne polecenia jest selektywne dobieranie fragmentów krótkich i łatwych do zapamiętania, uwzględniając odpowiednio okres liturgiczny. Zaleca się korzystanie z Lekcjonarza mszalnego, Tom VI,. względnie Lekcjonarza do Mszy o Najświetszęj Maryi Pannie. Po czytaniu można wykonać psalm responsoryjny, który sprzyja medytacji słowa Bożego. W celebracji liturgicznej stanowi on integralną część liturgii słowa. W nabożeństwach może to być odpowiednia pieśń, sprzyjająca medytacji słowa Bożego.

Miejsce liturgicznej homilii zajmuje rozważanie lub kazanie, które winno uwzględniać szczególne potrzeby słuchaczy, przygotowując ich odpowiednio do uczestnictwa w liturgii, “szczycie i źródle chrześcijańskiego życia”.

Po chwili milczenia następuje modlitwa wiernych, która w nowennie ma charakter wezwań dziękczynnych i błagalnych, zanoszonych do Matki Bożej i przez Jej przyczynę do Boga. Godna pochwały i utrzymania jest ‘Praktyka pisania podziękowań i próśb na kartkach przez wiernych, które podczas Nowenny są publicznie odczytywane. Na zakończenie odmawia się wspólne podziękowania i prośby lub wykonuje odpowiednie śpiewy.

Podobnie jak w obrzędach wstępnych modlitwa rzymska zajmuje szczególne miejsce tak na zakończenie próśb śpiewa się trzykrotnie wezwanie błagalne, tzw. inwokację: Matko Pomocy Nieustającej. Wezwania dziękczynne i błagalne kończy modlitwa Pańska wraz z embolizmem, czyli modlitwą, na wzór jutrzni lub nieszporów.

Na zakończenie, jeśli nabożeństwu przewodniczył kapłan lub diakon, udziela. się błogosławieństwa i śpiewa pieśń; O Maryjo żegnam Cię, lub inną stosowną pieśń. Jeśli po nabożeństwie ma miejsce celebracja Mszy świętej pieśń ta może być śpiewem na wejście. Nie można jednak łączyć Nowenny Nieustannej z Mszą świętą (por. Dyrektorium, n. 74).

o. Stanisław Madeja CSsR

Obrzęd Nowenny

OBRZĘDY WSTĘPNE

Na rozpoczęcie nabożeństwa śpiewa się wezwanie O Maryjo witam Cię, lub inną pieśń do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Po niej następuje modlitwa rzymska, którą zwykle odmawia się wspólnie.

Kyrie eleison, Chryste eleison

Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.

Synu Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco Jedyny Boże.

Święta Maryjo, módl się za nami.

Matko Nieustającej Pomocy, módl się za nami.

Modlitwa rzymska

O Matko Nieustającej Pomocy, / z największą ufnością przychodzę dzisiaj, / przed Twój święty obraz, / aby błagać o pomoc Twoją. / Nie liczę na moje zasługi, / ani na moje dobre uczynki, / ale tylko na nieskończone zasługi Pana Jezusa / i na Twoją niezrównaną miłość macierzyńską. / Tyś patrzyła, o Matko, na rany Odkupiciela / i na krew Jego wylaną na krzyżu / dla naszego zbawienia. / Tenże Syn Twój umierając, / dał nam Ciebie za Matkę. / Czyż więc nie będziesz dla nas, / jak głosi Twój słodki tytuł: Nieustającą Wspomożycielką? / Ciebie więc o Matko Nieustającej Pomocy, / błagam najgoręcej, / abyś wyprosiła mi u Syna Twego tę łaskę, / której tak bradzo pragnę / i tak bardzo potrzebuję. (chwila ciszy).

Ty wiesz o Matko przebłogosławiona, / jak bardzo Jezus, Odkupiciel nasz pragnie, / udzielać nam wszelkich owoców Odkupienia. / Wyjednaj mi przeto, o najłaskawsza Matko / u Serca Jezusowego tę łaskę, / o którą w tej nowennie pokornie proszę; / A ja z radością wychwalać będę, razem z Tobą, / nieskończone miłosierdzie Boga. Amen.

Po modlitwie wszyscy śpiewają pieśń do Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

CZYTANIE SŁOWA BOŻEGO

Pieśń Maryjo, dziękujemy Ci lub inna dziękczynna pieśń:

Lektor odczytuje tekst Pisma świętego. Przy korzystaniu z tekstów biblijnych godne polecenia jest dobieranie fragmentów krótkich i łatwych do zapamiętania. Można korzystać z Lekcjonarza mszalnego, Tom VI, Czytania wspólne o Najświętszej Maryi Pannie, lub z Lekcjonarza do Mszy o Najświętszej Maryi Pannie, Pallotinum 1998. Po odczytaniu Pisma świętego ma miejsce psalm responsoryjny, który odpowiada czytaniu i sprzyja medytacji słowa Bożego. Następuje rozważanie, które może przybrać formę kazania katechizmowego. Po chwili ciszy śpiewa się pieśń do Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Wezwania dziękczynne

O Maryjo, przyjmij dziękczynienia naszych sióstr i braci, którzy za Twoim wstawiennictwem doznali szczególnych łask.

Następuje odczytanie podziękowań przyniesionych przez uczestników nabożeństwa (jeżeli podziękowań jest więcej, można ich odczytanie powierzyć kilku osobom). Po nich może nastąpić podanie lokalnych i okolicznościowych wezwań dziękczynnych lub chwila ciszy na indywidualne dziękczynienie. Następnie prowadzący zaprasza do wspólnej modlitwy dziękczynnej.

Dziękujemy Ci, Matko Nieustającej Pomocy, wraz z tymi, którzy dzisiaj dali świadectwo o łaskach otrzymanych od Boga, za Twoim wstawiennictwem. Dołączamy do nich naszą modlitwę i wołamy:

Dziękujemy Ci, Matko Nieustającej Pomocy:

za uzdrowionych z choroby,

za pocieszonych w strapieniu,

za ocalonych z rozpaczy,

za podtrzymanych w zwątpieniu,

za wyzwolonych z mocy grzechu,

za wysłuchanych w błaganiu,

za litość nam okazaną,

za miłość Twą macierzyńską,

za dobroć Twą niezrównaną,

za wszystkie łaski nam i innym wyświadczone.

Ref Maryjo, dziękujemy Ci, że pomagasz nam, że ocierasz łzy, dziękujemy Ci.

1. Ze miłujesz nas, pragniesz z nami być,

gdyż bez Ciebie tu, ciężko ludziom żyć.

2. Ze przynosisz nam Boże Dziecię Swe,

że rozdzielasz w krąg blaskiem łaski Twe

3. Ześ tak blisko wciąż, żeś jest Matką nam,

że prowadzisz nas do niebieskich bram.

Lub:

Pieśń: O Matko dzięki za hojne dary lub inna pieśń dziękczynna:

1. O Matko dzięki za hojne dary,

za łaski Twojej obfity siew.

Tyś nie zawiodła sług Twoich wiary,

więc przyjmij za to wdzięczności śpiew.

Ref. Maryjo niesiem Ci dziękczynienie, z miłością z serca wypływającą.

Za dobroć Twoją i wspomożenie, za pomoc Twoją nieustającą. (bis)

2. Ufności naszej Tyś jest ostoją,

Ty wspierasz w trudach pomocą Swą.

Za Twą pociechę, za hojność Twoją, Składamy dzięki dziś pieśnią tą.

Następuje odczytanie podziękowań przyniesionych przez uczestników nabożeństwa (jeżeli podziękowań jest więcej, można ich odczytanie powierzyć kilku osobom). Po nich może nastąpić podanie lokalnych i okolicznościowych wezwań dziękczynnych lub chwila ciszy na indywidualne dziękczynienie. Następnie prowadzący zaprasza do wspólnej modlitwy dziękczynnej.

Wezwania błagalne

O Maryjo, ubogaceni hojnymi darami, z tym większą ufnością przedstawiamy Ci prośby naszych braci i sióstr szukających Twojej pomocy.

Następuje odczytanie próśb przyniesionych przez uczestników nabożeństwa (jeżeli próśb jest więcej, można ich odczytanie powierzyć kilku osobom). Po nich prowadzący zaprasza do wspólnej modlitwy błagalnej.

Gorąco polecamy Ci, Matko Nieustającej Pomocy, prośby naszych braci i sióstr. Łączymy z nimi błagania w intencji wszystkich będących w potrzebie.

Błagamy Cię, Matko Nieustającej Pomocy:

za chorych, abyś ich uzdrowiła,

za strapionych, abyś ich pocieszyła,

za płaczących, abyś im łzy otarła,

za sieroty i opuszczonych, abyś im Matką była,

za biednych i potrzebujących, abyś ich wspomagała, za błądzących, abyś ich na drogę prawdy sprowadziła,

za kuszonych, abyś ich z sideł szatańskich wybawiła,

za upadających, abyś ich w dobrym podtrzymywała,

za grzeszników, abyś im żal i łaskę spowiedzi wyjednała,

za zmarłych, abyś ich do radości życia wiecznego doprowadziła,

O wysłuchanie wszystkich próśb naszych.

Inwokacja lub inna pieśń błagalna:

Matko Pomocy Nieustającej

proś Boga za nami,

proś Boga za nami

Modlitwa Pańska

Razem z Maryją, przyzywając Jej wstawiennictwa, odmówmy teraz modlitwę, której nauczył nas Jezus Chrystus: Ojcze nasz…

Ojcze wszechmogący, Twój Syn dał nam Maryję, swoją Rodzicielkę, której sławny obraz czcimy, jako Matkę gotową nieustannie pomagać; + spraw, abyśmy gorliwie wypraszając Jej macierzyńską pomoc, * nieustannie doznawali owoców Twojego Odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

ZAKOŃCZENIE

Jeśli nabożeństwu przewodniczył kapłan lub diakon udziela teraz błogosławieństwa.

Na zakończenie śpiewa się: O Maryjo żegnam Cię lub inną stosowną pieśń. Jeśli po nabożeństwie ma miejsce celebracja Mszy świętej pieśń ta może być śpiewem na wejście. Nie można jednak łączyć Nowenny z Mszą świętą (Dyrektorium, n. 74).